Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı

28 Mayıs 2015 Perşembe

Rağmen

Devam ediyorum;  
Onca hataya,
Onca aptalliga, 
Onca vakit kaybına, 
kırılan kalbime,
Kırdığım kalplere, 
Harcadığım duygulara, 
Bir daha ayni saflikta sahip olamayacağım aşka,
Körelttigim yeteneklerime,
bozulan ellerime,
30 lu yaşlarıma, 
kaybettiğim arkadaşlarıma, 
Tuzla buz haldeki kalbime,
Jöle kıvamına gelmiş beynime, 
eskisi gibi olmayan ruh ve beden sağlığıma,
Hicbirseyin eskisi gibi olmayacak olmasına,
maddi manevi onca kaybıma,
bedellerin bu kadar ağır olmasına,
zamanı geri alamayacak olmama,
Aldığım kiloları vermek için deli gibi spor yapmak zorunda kalışıma,
ozguvenimin ciddi anlamda zedelenmis olmasına,
karşılıksız sevgiye hasret kalmış olmama ve bu yüzden de ailemin yanından hala ayrılmak istemememe,
Yanlış seçimlerin benden götürdüklerine,
insanlara olan güvenduygumun ölümcül yaralar almış olmasına,
Bekar anne olarak çocuk büyütecek olmanın ödümü koparmasina,
Fırtınalardan korunmak için kuytu bir köşe bulamamaktan deli gibi korkmama,
Bırakıp gittiklerimin delicesine mutlu olduğunu görmeme,
içimi kan ağlatan şeylerin çokluğuna,
Bazen bağıra bağıra ağlamak istesem de son 11 aydır annemden başka kimseye gözyaşımi gosterememis olmama,
çoğu zaman umutluyken ara sıra pesimistligin dibine vurmaya,
Ve bunu kimseye çaktırmamak için insan üstü bir çaba harcamama
RAĞMEN
devam ediyorum...




2 yorum:

  1. Mutlu ol. Çocuğun için, annen için değil. Kendin için mutlu ol. En iyi intikam, mutlu ve başarılı olmaktır. Arkadaşım, oğlu 1 aylıkken boşandığında lise mezunu bile değildi. Bugün oğlu 12 yaşında ve kendisi Maliye Müfettişi. Bu başarının, kötü günlerinde yanında olmayan pislikleri nasıl yaraladığını bir hayal et ;)

    YanıtlaSil
  2. Waow güzel hikâye. Cok haklisin. Duygu dalgalanmalarindan henuz kurtulamadim. Bu da dibe vurdugum bir an yazildi. Moral verdin cok teşekkür ederim :)

    YanıtlaSil